با همکاری نزدیک دولت مرسی تجمع کرده بودند تا از جدایی از ایران سخن بگویند.
حضور «عماد عبدالغفور»، مشاور و معاون رئیس‌جمهور مصر در این کنفرانس میتواند نشان از آن داشته باشد که دولت مصر نیز در جریان برگزاری چنین نشستی بوده است. بر اساس برخی گزارشها عمادعبدالغفور در این کنفرانس با بیان مطالب سخیفی گفته است:
«نقطه آغاز پیروزی ملت عرب در یک فاصله زمانی از یک نقطه نزدیک و آن هم رهایی از ظلم اشغالگری فارسی آغاز می‌شود».
این کنفرانس که تحت عنوان «حمایت از مردم عرب اهواز» به‌مدت دو روز در قاهره برگزار شده به روشنی توهین و تعرض سیاسی به حاکمیت ایران است. ایران به‌عنوان کشوری دارای حاکمیت ملی در دنیا پذیرفته شده و قطعا مصر نیز نمیتواند این مساله مشخص را نادیده بگیرد. هنوز به روشنی نمیتوان داوری کرد که دولت مصر تا چه سطحی در جریان برگزاری این نشست قرار داشته است، اما صرف میزبانی این کنفرانس نیز موضوعی غیر قابل قبول در روابط دو کشور است.
درحقیقت هیچ منطق حقوقی در نظام بین‌الملل نمیتواند کنفرانس یاد شده و میزبانی کشور مصر را توجیه کند. گرچه مناسبات ایران و مصر
هنوز در سطوحی چون تاسیس سفارتخانه در دو کشور نیست اما همین که وزیر امورخارجه ما به آن کشور سفر می کند و می تواند با مقامات مصری دیدار داشته باشد نشان میدهد که نوعی از مناسبات دیپلماتیک میان دو کشور در جریان است و دستگاه سیاست خارجی ما میتواند و باید اعتراض خود را از همین مجاری به گوش دولتمردان مصری برساند.
اولین و مهم‌ترین برداشت از میزبانی چنین کنفرانسی در مصر بی‌احترامی به حق حاکمیت کشور ایران است و این در عرف بین‌الملل موضوع غیرقابل اغماضی نیست. در عین حال در صورت فراگیر شدن چنین دست اقداماتی در منطقه که پیشتر درخصوص جزایر سه‌گانه خلیج‌فارس نیز شاهد آن بودیم، ایران میتواند شکایت خود را به شورای امنیت سازمان ملل متحد تسلیم کند، چراکه چنین دست اقداماتی به‌طور روشن مغایر با منشور سازمان ملل متحد و در تناقض آشکار با صلح پایدار در منطقه هستند.
ادامه این روند و همچنین فراگیر شدن آن چه بسا به نقض جدیتر حق حاکمیت کشورها و حتی برخوردهای شدیدتر سیاسی و نظامی نیز منجر شود. بر این اساس گر چه شاید موضوع کنفرانس اخیر در مصر مسالهای فراگیر و بزرگ نباشد، اما میتواند به دامن زدن به مسائل بزرگتر و مشکلات سیاسی جدیتری در منطقه کمک کند.
بنابراین برخورد قاطع و سنجیده مقامات ایرانی با این کنفرانس و تذکر جدی آنها به مقامات مصری اقدامی است که انتظار آن از دستگاه دیپلماسی طبیعی به نظر میرسد. به هر تقدیر در این مساله یک سو منافع ایران در قبال روابط و مناسبات با کشور مصر مطرح است و در سوی دیگر منافع مرتبط با حفظ اقتدار درخصوص حاکمیت ملی.
