برخی رسانه ها در انتقاد از روحانی نوشته اند، روحانی به وعده خود در خصوص تاسیس «فرهنگستان زبان آذری» عمل نکرده است! و با تیترهای ژورنالیستی سخیف مانند « فرهنگستانی که هیچماه راه اندازی نشد» گزارش نویسی کرده اند.
باید گفت داشتن دو فرهنگستان زبان در یک کشور مانند داشتن دو دولت در یک کشور است! فرهنگستان زبان فارسی، بخش زبان های ایرانی دارد، و در آنجا می‌توان به همه زبان های محلی پرداخت. جایگاه فرهنگستان زبان فارسی در کشور ویژه است و قرار نیست همعرض این فرهنگستان، نهاد دیگری قرار داشته باشد.
وعده آقای روحانی اشتباه بود زیرا، عده ای در ستاد انتخاباتی این وعده را نوشتند و حین سخنرانی به او دادند. نهاد ریاست جمهوری به زودی به این اشتباه پی برد و صرفا به تاسیس یک موسسه قناعت کرد که همان هم با مدیریتی که امروزه روز دارد، یا باید به کلی اصلاح شود یا تعطیل. از سوی دیگر مجموعه نهادهای سیاست گذار فرهنگی نظام که فراتر از قوه مجریه قرار دارند نیز با تاسیس فرهنگستان برای یک زبان محلی موافق نبودند زیرا علاوه بر دلایل گفته شده، در ایران زبان های محلی زیادی داریم و ممکن است هر یک از آنها بخواهند یک فرهنگستان تاسیس شود. بنابراین اصلاح این وعده رئیس جمهور،تصمیم نظام بود و باید از این بابت شکر گذار باشیم.
وعده های انتخاباتی در ستادها، وحی منزل نیست که نتوان از آن عبور کرد. وعده ها عموما کارشناسی نمی شوند و بر اساس نیازهای لحظه ای بیان می شوند. بنابراین وعده هایی که نادرست باشند و یا مغایر امنیت کشور تلقی شوند، باید از گردونه خارج شوند.برای کسانی که مسائل ایران را می شناسند موضوع روشن است. مسائل قومی ابزار انتخابات و بازیچه گروهها نیست. در این خصوص یک فرد یا یک قوه تصمیم نمی گیرد. بنابراین آشنایان به لایه های سیاست گذاری می دانستند که اصولا از ابتدا هم قرار نبود چنین فرهنگستانی راه اندازی شود و عده ای فقط وقت خود را تلف می کنند.
