به دلیل همکاری ها و توافق هایی که نامبرده با دولت داشت، مشمول عفو شد اما به طور مخفیانه ارتباط خود را با حزب توده حفظ کرده و فعالیت های منحط خود را ادامه داد.
در گزارش اداره کل هشتم ساواک (ضد جاسوسی و اطلاعت خارجی)در 1337 آمده است که جاوید به همکار ساواک که در بین خرابکاران نفوذ کرده بود، رئوس برنامه های خود برای همکاری با پان ترکیست های ترکیه جهت «انتشار کتاب» چنین اعلام کرده است:
« وی سپس در مورد چگونگی و نحوه ارتباط با پان تورکیست های ترکیه یا هر گروه مخالف دیگری در خارج از کشور که حاضر شود در زمینه انتشارات با آنها همکاری نماید، تحقیق و ضمن اینکه در این مورد از همکار کمک خواسته، اظهار داشته است با وجود اینکه پان تورکیست ها ضد کمونیست هستند،ولی ارتباط با آنها لازم است چون مطالبی که جهت چاپ به آنها خواهیم داد مربوط به ترک های ایران و ترکیه می باشد. به هر حال شعله ور نمودن احساسات ترک‌های ایران از نظر تبعیض و فشاری که بر آنها وارد می‌شود عامل تحریک خوبی می‌تواند باشد. همچنین مسئله دیگری که باید به آن توجه شود،آشوب و اغتشاش از طریق مذهب است. چون در حال حاضر کلیه امتیازات به بهایی ها و کلیمی ها داده شده و این موضوع نیز می‌تواند عامل تحریک خوبی باشد. نامبرده در این ملاقات یک نسخه روزنامه 14 صفحه ای را که مربوط به حزب ملت ایران بوده به همکار داده که همانجا مطالعه نماید».
این سند نشان می دهد که انتشار کتاب و نشریات با کمک دولت ها و نیروهای اجنبی و مافیای بین المللی پان ترکیسم از ابتدا چه اهمیت و جایگاهی داشته است. این دسیسه چینی در سال 1337 یعنی حدود ده سال پس از نجات آذربایجان و اعلام قانون منحوس عفو عمومی متجاسرین فرقه صورت رخ داده است . ادامه فعالیت های سلام الله جاوید دهسال پس از خیانت به پیشه وری و معرفی فریدون ابراهیمی، اولا نشان میدهد که هیچ گونه ترحم و دلسوزی برای ارتجاع قومی جایز نیست و دوما حکایت از پستی و دروغ گویی مرتجعین دارد. قوم گراها خالی از هر نوع شرافت انسانی و پایبندی به پیمان هستند و همچنان که دیده می شود، سلام الله جاوید، در عرض چند سال چندین بار پیمان و عهد خود را شکست. یک روز به پیشه وری خیانت کرد، یک روز به فریدون ابراهیمی، هنگامی که جان خود را از مرگ رهانید و شامل عفو ملوکانه شد، دوباره به سمت حزب توده برگشت.
