مجله سفینه تبریز در شماره نخست خود پرتره ای زیبا از حکیم نباتی را برای اولین بار منتشر کرد. این پرتره توسط هنرمند گرامی استاد حسن مردانه کشیده شده است.
حکیم سید ابوالقاسم نباتی یکی از شاعران و سخن سرایان آذربایجان در سده دوازدهم هجری است.
وی در روستای اشتبین(به ضم اول و سکون ثانی و ضم سوم)یکی از قرای ارسباران زاده شده و در همین روستای باصفا به طبع آزمایی پرداخته و بر خاک رفته است.
سید ابوالقاسم نباتی در اشعار و سروده های خود تحت تاثیر مولوی و به ویژه حافظ است و چون لسان الغیب، سالک طریق رندی و پیرو مسلک خراباتیان و عاشقان است.
نباتی قراداغی در 26 مورد از اشعار خود به استقبال حافظ رفته است. مثلا:
ای خوش آن روز که منزلگه من کوی تو بود/سایه گستر به سرم قامت دلجوی تو بود..
یا:
تا که در کشور دل عشق تو سلطان کردم/گام اول به رهت ترک سر و جان کردم…
حکیم نباتی در منظومه معروف عین العشق،خود را شاگرد مکتب حافظ خوانده است..
معروف است که آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در قنوت نماز این بیت معروف حافظ را می خوانده:
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب/ما را ز جام باده گلگون خراب کن.
گویا عارف بزرگ مرحوم فقیر اردوبادی (در نخجوان ) نیز به تاسی از آیت الله ملکی تبریزی،بیتی از نباتی را در قنوت ترنم می نموده است:
درد صافی گوزله مک وقتی دیور ساقی امان/شیشه ور پیمانه ور،ساغر نه دور صهبا ندور
یک نکته جالب درباره نباتی و حافظ عرض کنم:
حافظ شناس بزرگ آذربایجان و مصحح گرانمایه دیوان خواجه،جناب استاد سلیم نیساری، همشهری نباتی و اصالتا اهل روستای اشتبین هستند.
